Reisverhaal van Eva Berger

In Sri Lanka geloven de mensen in Boeddha. Eigenlijk spreekt mij dat ook een beetje aan, door dit verhaal: Er is een meisje geweest van 4 jaar dat zeker wist dat ze een witte cobra was geweest. Ze zei dat ze in de tuin van haar huis had gewoond. Haar ouders gingen in die boom kijken. En het bleek dat daar Inderdaad een witte cobra had gewoond en dat die weg was na de geboorte van het meisje. Ook geloven ze dat als je goede dingen doet in je leven dat je dan opnieuw geboren word. En dat je dan nog steeds de verlichting bent, maar doe je foute dingen dan word je geboren als dier. Dan heb je het hier niet goed kan ik je vertellen. Als vrouwelijke Boeddhist kleed je als je bij Boeddha bent In een jurk of een lange broek. Want anders zien de mannen je benen en dat is verleidelijk. De mannen moeten een broek tot over de de knieën, dat moet van boeda. Boeddha wordt steeds opnieuw geboren. Dit heeft hij/zij gezegd:  

Het vermijden van al het foute gedrag,
Het ondernemen van het goede,
En het ontwikkelen van je eigen geest;
Dit is de leer van de Boeddha's

Rijke en belangrijke mensen laten stoepa's bouwen om te laten zien hoe groot en rijk ze zijn. Een stoepa is een groot rond stenen kasteel dat groot, hoog en wit is. Er zit een gouden punt op. De boeddhisten komen naar de stoepa en bidden. Ook leggen ze geschenken neer op grote tafels die daar zijn neergezet. Als je daar bent moet je op blote voeten. Meestal staan de stoepa's overdag in de zon. Dus is de stenen vloer is heel heet. Touristen verbranden hun voeten echt maar de mensen van hier zijn het gewend. 

Vandaag zijn we naar het strand geweest, de zee was er heel wild. Marijn, Pappa en ik zijn een stukje gaan wandelen en toen we een stuk hadden gelopen kwamen we bij een stuk zee waar het rustiger was omdat er rotsen voorlagen. Daar hebben we toen gezwommen. Toen gingen we schelpen zoeken en bijna alle schelpen waren kapot omdat de golven zo ruw waren. Bij het zoeken werd ik een paar keer omgeduwd door de golven. Pappa en Lois waren gisteren iets te ver in de zee gegaan, dat was even spannend of ze terug konden komen, de stroming trok hen naar de zee toe. Gelukkig liep het goed af, we waren wel een beetje geschrokken. 

Ik vond het raften het allerleukste, de stroming was sterk en we mochten zelf pedellen, Marijn was wel aan het huilen, dat was niet zo leuk. De waterval glijbanen vond ik ook heel leuk. We mochten van een paar meter naar beneden glijden en springen.  

Morgen gaan we weer naar huis, het is niet zo leuk om zo lang in een vliegtuig te zitten. Als ik thuis kom ga ik eerst zoeken naar Mikkie, onze kat. En daarna ga ik heel lang slapen