Hambantota, Yale National Park

Donderdag 14 augustus
Vandaag zijn we weer vertrokken uit de Hideaway richting het zuiden. Met schone kleren, want zo ongeveer alle kleren zijn naar de wasserette geweest. En dat was nodig na al die regen van de afgelopen dagen. Opvallend was dat ineens het landschap weer veranderde in een kurkdroog gebied waar het duidelijk al maanden niet geregend heeft. De temperaturen liepen ook direct weer op. Was weer even wennen na de koelte van de bergen, waar we 's' nachts echt een dekentje nodig hadden. Klein tussenstopje gemaakt bij de Rawana Ella waterval. Ook hier relatief weinig water, maar wel een mooi plekje. Jammer was dat er overal vuilnis lag. Wel 2 politieagentjes die onze chauffeur parkeergeld vroegen, 30 cent! Ook zijn we nog even op bezoek geweest bij de allergrootste Boeddha van Sri Lanka. Het heet Buduruwagala. De Boeddha is uitgehakte uit een rots en maar liefst 16 meter hoog. Zoals gewoonlijk was het schoenen uit richting de Boeddha maar het was weer zo gloeiendegoden heet aan de voeten dat we wederom rode voetzolen hebben. Het was wel fijn om te zien dat de Sri Lankannen zelf er dit keer ook moeite mee hadden. Allemaal rennende mensen. Het is onvoorstelbaar dat dit alles met de hand is uitgehakt (zie foto's). Toen door naar ons volgende onderkomen in Hambantota. Ook weer een leuk plekje...een eigen huis 1 kamer waarin we met zijn 5en op een rijtje kunnen slapen. Het is weer in de middle of nowhere, dus Mr Marcus begon bij het nauwe zandweggetje er naartoe weer te mopperen dat we alweer iets bijzonders hadden weten te vinden dat wat minder geslaagd is voor zijn auto....het plekje is wel heel leuk. Er is een grote veranda met banken vol kussens waar je heerlijk op kan hangen en een tuin vol met apen, vogels, salamanders, koeien, pauwen, krokodilletjes (zeggen ze) in het riviertje en de meest indrukwekkende kruipers en fladderaars. Best nog spannend omdat het huis helemaal open is....wel tralies voor de ramen, dus de grote apen kunnen in ieder geval niet naar binnen, een hele geruststelling, maar alleen de klamboe voelt toch een beetje kaal... We gaan het weer beleven, 1 voordeel: het is hier droog en er zijn dus geen bloedzuigers, hoera! Die vonden we allemaal niet zo leuk.....Kermit de Frog was overigens in de WC gaan zitten, dat vonden de meisjes ook weer niet zo heel geslaagd maar toch ook wel schattig.

Vrijdag 15 augustus
Vanochtend aan het ontbijt vertelde Marijn waar ze zich nu echt op verheugd. Ik dacht nog aan de wildsafari van vanmiddag of het zwembad van een nabijgelegen hotel van morgen, maar nee, ze verheugde zich het meest op de laatste week van de vakantie. Ze gaat dan een paar nachtjes logeren bij oma Corrie in Den Haag....

De wildsafari in het Yale National Park was wederom zwaar onderhandelen met een plaatselijke chauffeur die ons uiteindelijk met een 4x4 komt ophalen. Dan een stuk scheuren tot aan de ingang van het park, in een open bak met zitbanken erin. Deze 4x4 was fijner dan de vorige omdat we een stuk hoger zaten waardoor het uitzicht erg goed was. Dan het park in, vergezeld door een hele horde aan andere auto's. Vervolgens is het dieren zoeken in een gort droog park, het heeft al maanden niet geregend. We hebben veel pauwen gezien, een paar krokodillen, olifanten, mangoesten en een beer. Het luipaard wat er zou zijn werd door een stuk of 20 auto's tegelijk belegerd, waardoor een echte opstopping ontstond. Mr. Marcus probeerde ons nog het luipaard aan te duiden (zie foto). Helaas was het zo'n chaos en begon iemand te toeteren zodat  het luipaard er vandoor ging en geen van ons het uiteindelijk gezien heeft. Wel e-mail adres uitgewisseld met een Engelsman met een enorme camera die ons de foto wilde laten zien. Aan de rand van het park is het strand (zie foto met de meisjes) waar de tsunami huis gehouden heeft. Er is een gedenkplek gemaakt op de plek waar tot op die 26e december 2004 een huisje stond waar parkbezoekers kwamen ontbijten. De fundamenten van het huisje zijn nog te zien evenals een aantal stellages die aangeven hoe hoog de golf moet zijn geweest. Om 9.20 uur die dag zat er een groep van iets van 25 Japanners hier te ontbijten toen de golf toesloeg. 47 park bezoekers en hun chauffeurs kwamen om. Het is moeilijk voor te stellen als je nu het prachtige vredige baaitje ziet met in de verte vissersbootjes en hun huisjes aan het strand. Op de terugweg naar de uitgang werden we nog getrakteerd op een rennende beer, die pal voor de samengedrongen auto's voorbij rende. Dat was een mooie uitsmijter! Morgen maar eens kijken of we een zwembad kunnen vinden om even lekker in te jumpen